ว้าวุ่น2 [In Our Dream]
เขียนโดย 
ออมอนี่cake
วันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.17 น.
แก้ไขเมื่อ 17 กันยายน พ.ศ. 2559 16.41 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
24) ตอนที่ 21
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเรื่องที่แต่งนี้เป็นเพียงเหตุการณ์ที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ตัวละครไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น กรุณาอ่านแบบไม่คิดมากนะคะ ^__^~
ผู้แต่ง : ออมอนี่_cake
♥ นิยายเรื่อง ว้าวุ่น 2 ตอนที่ 21 ♥
....มันเริ่มจากความเฉยชาที่มีให้กัน
มันเกิดขึ้นมาไม่นานเมื่อเธอเจอเขา
ฉันรู้ได้ทันที รู้ว่าเรื่องของเรา จะจบอีกไม่นาน
เธออาจยังมีเยื่อใย หรือกลัวแค่ผิด
ไม่ว่าอะไรที่คิดให้ทำอย่างนั้น
รู้ว่าฝืนใจอยู่ เพื่อจะไปสักวัน อย่าปิดบังฉันเลย….
(มีสิทธิ์เจ็บถึงเมื่อไหร่ (In The End) by FFK)
“เขื่อนจะมารับเฟย์ไหม วันนี้ไม่มีงานไม่ใช่เหรอ”
//อ่า เฟย์จ๋าโทษทีนะครับ เขื่อนต้องเข้าไปดูลูกค้าน่ะ น้องที่ทำงานโทรฯมาบอกว่าต้องไปเคลียปัญหานิดหน่อย เอาเป็นว่าตอนเย็นเขื่อนไปรับที่สตูดิโอนะครับ วันนี้อัดเสียงใช่ป่ะ//
“.....อ่า อืม ไม่เป็นไรไปเหอะ”
วางกระดาษในมือลงไว้ข้าง ๆ กับมือถือของตัวเองแล้วหลับตาลงช้า ๆ หลังจากอ่านเนื้อเพลงที่บีฟูลปริ๊นท์มาให้ พร้อมกับต่อสายถึงชายที่เรียกว่าคนรัก
แค่เรียกว่าคนรัก
ทำหน้าที่ของคนรัก
หรือจริง ๆ แล้วมันไม่เคยมีความหมายอะไรอยู่จริง ๆ
จริง ๆ เธอไม่ใช่พวกคิดเล็กคิดน้อยมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เพราะเธอมักจะแสดงความรู้สึกออกไปทุกอย่างเพื่อเคลียกันให้จบ ทั้งเรื่องงาน เรื่องเรียน หรือแม้กระทั่งความรัก ด้วยเพราะเธออยากให้มันแฟร์และพร้อมที่จะเชื่อใจคนรักของตนเอง จึงไม่ค่อยเก็บเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ มาใส่ใจ มักจะบอกตัวเองอยู่เสมอว่า “ไม่เป็นไร” ไม่ได้สำคัญขนาดที่จะต้องให้เก็บมาคิดมากขนาดนั้น
ความรัก...
ต้องอยู่บนฐานของความเชื่อใจและไว้วางใจไม่ใช่เหรอ?
แต่ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาแทนที่หรือเปล่า?
เหมือนมีความเบาบางในคำว่ารักของเราหรือยังไง?
เป็นแค่คนรัก แต่ไม่มีสิทธิ์รัก....
//กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงงงงง//
“ฮะ ฮัลโหลว่าไงเขื่อน”
//เชอร์รี่ค่ะคุณเฟย์ พอดีจะโทรฯมาแจ้งว่าเทปที่ทำการบันทึกไว้ตอนนั้นตัดต่อเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณเฟย์มารับได้เลยนะคะ//
“อ่อ ค่ะ เอ่อ รบกวนฝากคุณเขื่อนมาให้ได้ไหมคะ ได้ยินว่าวันนี้เค้าไปทำงาน พอดีเฟย์ต้องเข้าห้องอัดเสียงน่ะค่ะ”
//เอ เดี๋ยวเชอร์รี่ต้องดูให้อีกทีนะคะ เพราะคุณเขื่อนถูกเรียกตัวจากลูกค้าระดับวีไอพีเลยค่ะ ไม่แน่ใจว่าวันนี้จะว่างมาผ่านฝ่ายประชาสัมพันธ์หรือเปล่า//
“อะ...อืม มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ”
//อ้อ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่คุณลีน่าเธออยากได้เพื่อนกินเพื่อนเที่ยว แต่เจาะจงเป็นคุณเขื่อนสุดหล่อเท่านั้น ให้มาดูแลเธอน่ะค่ะ เดี๋ยวเชอร์รี่วางก่อนนะคะ แล้วจะเก็บงานไว้ให้ค่ะคุณเฟย์ สวัสดีค่ะ//
“.............. คะ ค่ะ”
แค่คุณลีน่าเธออยากได้เพื่อนกินเพื่อนเที่ยว
แต่เจาะจงเป็นคุณเขื่อนสุดหล่อเท่านั้น ให้มาดูแลเธอน่ะค่ะ
“ธุระที่ว่าสินะ.....ฮึก”
.
.
..
“เฮ้ย ยายหอมเน่าเหม่อไรเนี่ย ถึงท่อนที่แกต้องร้องแล้วนะเห้ย”
“เฟย์ .... เฟย์เป็นอะไรหรือเปล่า ?”
“ฮึ? อ่ะ เปล่า ๆ พี่ผาง เฟย์ไม่ได้เป็นอะไร ซ้อมต่อเหอะ”
“โอ้ยยยยยย แก้วเจ็บคอไปหาน้ำมะนาวมาดื่มก่อนนะ ฟางจ๋าเคลียร์เลย ถามอะไรก็ตอบแค่ “ไม่เป็นไร ๆๆๆๆ” เหอะ!”
“............. เอ้อ ยายแก้ว เฟย์เป็นอะไรไหนบอกพี่ซิ อ๊ะ แป๊บนึงป๊อบโทรหาพี่เดี๋ยวพี่มานะ”
“เฟย์ไม่เป็นอะไรจริง ๆ พี่ฟาง มา ๆ ถึงท่านเฟย์แล้วเหรอ ....เธออาจยังมีเยื่อใย หรือกลัวแค่ผิด ไม่ว่าอะไรที่คิดให้ทำอย่างนั้นรู้ว่าฝืนใจอยู่ เพื่อจะไปสักวัน อย่าปิดบังฉันเลย…. ใช่ไหมพี่บีฟูล ฟะเฟย์ เฟย์พร้อมค่ะ ฮึก .....”
“ว้าย น้องเฟย์เป็นอะไรคะเนี่ย!!! ไป ๆ ไปพักค่ะ ขอพัก 1 ชั่วโมงนะคะทุกคน สบายตัวไปหาไรใส่ท้องค่ะ”
ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองเป็นอะไร ทั้งที่คิดว่ารับได้ ทนไหว ไม่เป็นไร แต่ทำไมถึงได้รู้สึกเจ็บ รู้สึกแย่ขนาดนี้ ไม่มีแม้แต่สมาธิจะทำงาน ไม่เคยหวั่นไหวอะไรเท่านี้มาก่อน อาจเป็นเพราะผู้ชายของเธอไม่เคยโกหก มีอะไร ไปไหนกับใครมักจะบอกเสมอ เธอจึงย้ำกับตัวเองตลอดว่าเป็นคนสำคัญ ในเมื่อเข้าจริงใจที่จะบอก เธอจึงทำได้เพียงเชื่อใจ แต่กรณีนี้ต่างออกไป
เขาเลือกที่จะโกหก
ไม่บอกเหตุผลจริง ๆ ที่เธอเองก็ได้รับรู้แล้ว
เพียงแค่เขาบอกมาตรง ๆ
เธอจะคิดเพียงแค่ “ไม่เป็นไร” ทนได้
แต่มันไม่ใช่เลย อะไรที่ทำให้คนเปลี่ยนไป....
เธอกลัว กลัวเหลือเกิน
“เขื่อนทำงานในวันหยุดเป็นไงบ้าง เสร็จหรือยัง ทำไมรับช้าจัง”
//เขื่อนปิดเสียงไว้น่ะครับ//
“เฟย์อัดเสียงเสร็จตอน 6 โมงเย็นนะ เฟย์จะร......”
//เฟย์กลับกับฟางได้ไหม เขื่อนเคลียร์เอกสารทั้งวันเลยครับ ไม่รู้คืนนี้จะได้กลับหรือเปล่า ไว้ดึก ๆ เขื่อนจะโทรฯไปนะครับคนดี แค่นี้นะครับ//
“.............”
แค่คุณลีน่าเธออยากได้เพื่อนกินเพื่อนเที่ยว
แต่เจาะจงเป็นคุณเขื่อนสุดหล่อเท่านั้น ให้มาดูแลเธอน่ะค่ะ
.
..
...
“ป๊อบฟางได้พักแค่ชั่วโมงเดียวเอง ทำไมไม่มาตอนเย็นล่ะคะ”
“อ่า โทษทีครับ พอดีป๊อบมีเรื่องจะคุยด้วย รอตอนเย็นไม่ไหวแน่ ๆ เลยแวะมาหาก่อน ไม่ว่ากันนะคนดี”
หลังจากเหตุการณ์เมื่อวานที่เธอได้อ่านบทสัมภาษณ์จากพี่ที่เคารพส่งมาให้ผ่านไอแพด พร้อมกับการปรากฏตัวของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นคนรักที่หายไปนานถึง 3 ปี ในตอนนั้นที่ได้ยินเสียง ได้เห็นหน้า และได้รับสัมผัสที่โหยหามาตลอด จำแทบไม่ได้เลยว่าตัวเองทำหน้าแบบไหน คงจะร้องไห้ขี้มูลโป่งแน่ ๆ
แต่มีความสุข
สุขเหลือเกิน....
ได้โปรดอย่าให้เป็นเพียงแค่ความฝันอีกเลย
“คิดถึงครับ”
“คิดถึงไหม....ฟาง”
“ขอโทษที่ปล่อยให้รอนานไปหน่อยนะครับ ไม่ต้องรอแล้ว ป๊อบกลับมาแล้วครับ ... ที่รัก”
ปฏิเสธหัวใจตัวเองไม่ได้เลยว่าคิดถึงมากแค่ไหน รู้แต่ว่าความขุ่นมัวที่สะสมในใจ พลันหายไปหมดเมื่อได้เห็นหน้าคนที่อยู่ในห้วงคำนึงตลอดเวลา
หายโกรธ
ยกโทษให้
ความรัก ช่างร้ายกาจนัก....
“อื้มไม่ว่าหรอก ป๊อบว่ามาสิ นี่รอฟังจนไอติมละลายหมดละ ฮะ ๆๆๆ”
“...........”
“อยู่ที่นู่นคงไม่ได้ทานไอศกรีมกะทินานเลยสิ งั้นเดี๋ยววันนี้ฟางเลี้ยงเอง เมื่อวานป๊อบเลี้ยงมื้อใหญ่ฟางแล้วนี้ อ้อ คุณแม่กับคุณพ่ออยากให้ไปหานะเย็นนี้ ฟางโทรชวนทางบ้านป๊อบแล้ว เดี๋ยวจะรีบกลับไปโชว์ฝีมือเลย อิ๊ ๆๆ สนใจมาเป็นลูกมือไหมคะ คุณทหารเรือออออ”
“เอ่อ ฟางครับ เย็นนี้ป๊อบต้องขึ้นเครื่องไปใต้แล้วครับ.....”
“ป๊อบว่าอะไรนะ?”
“พอดีมีพี่ที่รู้จักกันท่านให้ไปช่วยที่น่านน้ำทางใต้น่ะครับ แล้วป๊อบก็เห็นว่ามันน่าสนใจ ได้ดูแลประเทศแบบที่ฟางอยา.....”
“ป๊อบไม่เคยบอกฟาง เมื่อวานทำไมไม่พูด”
“ป๊อบพึ่งตัดสินใจวันนี้ครับ”
“ตัดสินใจโดยที่ไม่มีฟางสินะ.....ใช่ไหม ไม่สน ไม่แคร์ฟางใช่หรือเปล่า?”
“..............”
“ป๊อบก็เลือกเอาละกันระหว่างงานที่ป๊อบรัก....กับฟาง”
“ฟางครับ....”
“เดี๋ยวนะเกิดอะไรขึ้น ทำไมบรรยากาศมันมัวหมองขนาดนี้คะ?”
“แก้วไม่รู้ด้วยนะ ออกไปหาไรกินกะผีดิบแค่ 45 นาที กลับขึ้นมาก็เจอซากกองอยู่ตรงนี้...ทั้งคู่”
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย งานฉันจะเสร็จไหมวันนี้??? เออๆๆ เฟย์จะไปรับงานที่โรงแรมไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวให้พี่สมชายไปส่งก็แล้วกัน เวลาแบบนี้รถมันเยอะอย่าขับไปเองเลย ยิ่งสภาพแบบนี้ด้วย ส่วนฟางไปกับแก้วก็แล้วกันทางผ่านคอนโดผีดิบอยู่แล้วนี่ ทุกคนยกเลิกไม่อ่งไม่อัดมันละค้า เจ๊หิวผู้ชาย จะไปกินตับเด็ก!!!!!!!!!!!!!!!!”
“โง่ย ... หูเกือบแตก ผีดิบเลิกเล่นได้ละ กลับบ้านกัน ป่ะฟางจ๋า อ้อ ยายเฟย์ อย่าไปน้ำตาแตกหน้าโรงแรมล่ะ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เดี๋ยวขอเคลียร์เรื่องพี่สาวเธอก่อน คืนนี้เจอกันที่ห้องทั้งคู่!!!!!”
.
.
..
โรงแรม KS
“อ่า เฟย์มาทำอะไรที่นี่ครับ ผมเหลืองานอีกนิดหน่อย รอได้ไหมจะได้กลับพร้อมกันเลย”
“อ๊ะ เขื่อนคะ!!! คืนนี้ต้องไปผับกับลีน่านะคะ นี่คือคำสั่งของลูกค้าวีไอพีค่ะ!!!!”
“............”
“คะ คุณลีน่า เดี๋ยวไว้เราค่อยคุยกันนะครับ เฟย์ครับ....”
“ผู้หญิงของนายมีกี่คนกันแน่ นายรักฉันจริงๆหรือเปล่า?”
“ที่รักครับอย่าพูดแบบนั้นสิ...โธ่เว้ย!!!”
To b con..
Talk: ถ้ามีสระ อือ หายไปก็ขอโทษด้วยนะเด็ก ๆ พอดีต่อสู้กับมดที่ขึ้นโน้ตบุ๊ค รุนแรงไปหน่อย แป้นพิมพ์ตัว N หลุด 
ทำให้กดไม่ค่อยจะติด ตอนนี้ถ้ามันมีแต่บทสนทนาก็อย่าได้แคร์มันโนะ ตันจริง ๆ สมองไม่โล่งเลย ไม่ทราบว่าเป็นเป็นอะไรเหมือนกัน อีกอย่างอยากจะเคลียร์ให้จบทีละคู่ แต่ไหงมาแนวเดิม ๆ คือเพิ่มปัญหามันซะเกือบทุกคู่แบบนี้ก็มิรู้ ถถถถถถถถถถถถถถถ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
