The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)

9.2

เขียนโดย OUM_PF

วันที่ 25 ตุลาคม พ.ศ. 2555 เวลา 11.28 น.

  40 ตอน
  1082 วิจารณ์
  123.26K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

15) รอฉัน...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

The Loveless หัวใจไร้รัก...(แล้วฉันต้องทำอย่างไร?)

ตอนที่15 รอฉัน... 

 

 

“แต่งงานกับฉันเถอะนะฟาง”เขาพูดพร้อมๆสวมกอดร่างเล็กจากข้างหลัง เกยคางบึกบึนลงบนไหล่กลมกลึง

 

 

“ค่ะ ถ้าคุณต้องการอย่างนั้น แต่... เรื่องลูกฉันคงให้คุณไม่ได้ ฉันสงสารแก หากแกไม่ได้เกิดมาจากความรักของ

 

เรา อย่าทำร้ายฉันไปมากกว่านี้เลยนะคะ”เขาแอบถอนหายใจให้กับเธอเบาๆ นิ้วเรียวกรีดเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็กที่

 

ร้องไห้อย่างหนัก

 

 

“รอฉันหน่อยเถอะฟาง...สักวันฉันจะบอกเธอเอง”

 

 

“จะให้ฉันรอวันที่คุณบอกเลิกฉันน่ะหรือคะ”เธอพูดก่อนจะปลดมือหนาของเขาออกจากเอวบางของเธอ

 

 

“โธ่ อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้ายสิ”เขาบีบปลายจมูกรั้นของคนเจ้าแง่แสนงอนที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย

 

 

“มันไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้วล่ะค่ะ ไม่ใช่เพราะฉันมองโลกในแง่ดีหรือคะ เรื่องมันถึงเป็นแบบนี้ ฉันคิดว่าหาก

 

ฉันพยายามเข้า สักวันคุณจะรักฉัน แล้วผลของมันก็อย่างที่เห็นๆกันอยู่”

 

 

“พี่บอกว่าให้รอ เราก็ต้องรอเข้าใจไหม”เขากดจูบลงบนริมฝีปาเล็กน่าจูบนั่น ก่อนจะถอนออกมา ลูบผมนุ่มสลวย

 

อย่างเบามือ

 

 

“แต่งงานกันนะครับ”เขาไม่รอคำตอบจากร่างเล็ก จัดการถอดแหวนที่นิ้วนางข้าขวาสวมลงบนนิ้วเรียวของคนตัวเล็ก

 

อย่างรวดเร็ว แล้วกดจูบลงบนแหวน ดั่งคำมั่นสัญญาว่าเขาจะบอกเธอแน่..รอให้เขาจัดการเรื่องทุกอย่างให้เรียบ

 

ร้อยเสียก่อนเถอะ

 

 

เขายิ้มกับแหวนเงินวงเรียบๆที่ตอนนี้ได้คล้องกับนิ้วนางข้างซ้ายของสาวหน้าหวานไปแล้ว

 

 

แม่บอกว่าให้เขามอบแหวนวงนี้กับคนที่เขารัก...และตอนนี้เขาได้สวมมันลงบนนิ้วของฟางแล้ว

 

 

เขามั่นใจตัวเอง...ว่าเขาไม่ได้แต่งงานกับเธอเพราะเงื่อนไขของบิดา

 

 

แต่นี่...เป็นสิ่งที่หัวใจเขาเรียกร้อง

 

 

“ฉันยังไม่ทันตอบเลย”

 

 

“ไม่จำเป็นหรอกยัยหมูอวกาศ ไปทานข้าวกันได้แล้วเดี๋ยวโรคกระเพาะก็กำเริบหรอก”เขาพูดแล้วออกแรงดึงคนตัว

 

เล็กที่นั่งหน้างออยู่ แรงดึงที่ไม่เบานักทำให้เธอลอยมาปะทะอกแกร่งของเขา

 

 

“ไป ทุกคนรออยู่”เขากำลังจะจูงมือของเธอออกไป หากแต่ร่างเล็กรั้งเขาไว้ก่อน ใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นมาอย่างไม่

 

ทราบสาเหตุนั้นทำเอาเขางงงันอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

 

 

“ฉันยังแต่งตัวไม่เรียบร้อย”เธอพูดแล้วก้มหน้างุด

 

 

“ฮ่าๆๆๆ ไปสิเดี๋ยวฉันนั่งรอ”เขาพูดก่อนจะปล่อยข้อมือเล็ก แล้วทรุดตัวลงนั่งบนเตียง เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นเพื่อ

 

เรียกร้องความสนใจจากเขา ทำให้เขากดรับสายทันทีโดยไม่ทันมองด้วยซ้ำว่าเป็นใคร

 

 

“ฮัลโหล”

 

 

“ป๊อปคะ คุณเป็นยังไงบ้าง ทำไมไม่โทรหาพิมเลย”เขาละอายใจเมื่อต้องพูดกับผู้หญิงอีกคนในห้องของว่าที่

 

ภรรยา อย่างนี้เขาก็คงไม่ต่างจากผู้ชายมักง่ายทั่วๆไป

 

 

“เอ่อ พิมผมยุ่งอยู่ ไว้กลับไปผมจะโทรหานะ”เขากำลังจะกดตัดสาย แต่เสียงของพิมกลับรั้งเขาไว้

 

 

“คุณไม่รักพิมแล้วใช่มั้ยคะ”เขานิ่งงันกับคำถามของพิม

 

 

“เอ่อ...”

 

 

“ถ้าเป็นเมื่อก่อนคุณจะไม่ลังเลเลย ถ้าจะตอบกลับมา...แต่ตอนนี้...คุณรู้ตัวรึเปล่าคะว่าคุณกำลังนอกใจคนรัก คุณ

 

หลงยัยเด็กนั่นแล้วใช่มั้ย ทำไมคะ...มันให้อะไรคุณ คุณถึงยะ...”

 

 

“พิม!!!”เขาตะคอกเสียงดัง เมื่อพิมเริ่มพูดจาดูถูกฟาง

 

 

“หึ แตะต้องไม่ได้เลยสินะ กลับมาเรามีเรื่องต้องคุยกันยาว แค่นี้ก่อนนะคะ”เธอพูดก่อนจะตัดสายเขาไป เขาแอบ

 

ส่ายหน้าเบาๆกับโทรศัพท์ เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เจอกับคนตัวเล็กที่ยืนน้ำตาคลออยู่

 

 

“ฟาง”

 

 

“เธออีกแล้วใช่มั้ยคะ คุณกำลังจะแต่งงานกับฉันกรุณาให้เกียรติฉันด้วยเถอะค่ะ”เขาเดือดปุดๆ เมื่อเธอกล่าวหาเขา

 

อย่างนั้น สำหรับผู้ชายหลายๆคน การมีผู้หญิงหลายคนในเวลาเดียวกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

 

 

แต่สำหรับเขา...เขาไม่ชอบ

 

 

“ฉันให้เกียรติเธอเสมอ เธอก็ควรจะให้เกียรติฉันด้วยเหมือนกัน”เขาพยายามข่มความโกรธเอไว้

 

 

“ไหนหรอคะ ที่คุณเรียกว่าการให้เกียรติ”

 

 

“ฟาง!!!”เขาตวาดอย่างเหลืออด

 

 

“อย่ามาตวาดใส่ฉัน ฉันไม่ชอบ”เธอบอกด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ ใบหน้าที่เชิดขึ้นด้วยความยโส ทำให้เขาโมโหขึ้น

 

เป็นทวีคูณ

 

 

“ถ้าเปลี่ยนเป็นจูบคงจะชอบสินะ”เขาดึงร่างเล็กเข้ามาใกล้ตัว ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าใกล้ใบหน้าแสนหวานของ

 

เธอ ริมฝีปากเลื่อนเข้าใกล้เรียวปากอวบอิ่ม แต่กลับเป็นเธอเสียเองที่ประกบจูบเขาเสียเอง

 

 

เรียวลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดเขาอย่างไม่ประสีประสาแต่มันกลับเรียกอารมณ์รักของเขาได้เป็นอย่างดี ก่อนที่เธอจะ

 

ถอนจูบออก

 

 

“ชอบสิคะ ชอบมากด้วย”เธอพูดพร้อมๆกับกรีดนิ้วเรียวไปตามแผงอกกว้างของเขา

 

 

“หึ งั้นคืนนี้ก็เตรียมตัวดีๆล่ะ”เธอเพียงแต่หัวเราะในลำคอน้อยๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

 

 

“ไม่รอดแน่..ยัยหมูอวกาศ”ชายหนุ่มเอ่ยอย่างหมายมาด แล้วเดินตามว่าที่เจ้าสาวไป

 

 

 

.............................................................................................................................

มาอัพให้แล้ววววววว เราขอโทษนะเมื่อวานไม่ได้อัพให้เลย พอดีเมื่อวานต้องอ่านหนังสือเตรียมสอบเก็บคะแนนน่ะ ขอโทษด้วยนะจ้ะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา