Bad Boy Brothers

(Kone Talk)

"เฮ้ย!!!"อยู่ดีๆก็มีคนมายืนขว้างผมไว้

"อะไรครับ?"ผมเก็บอารมณ์

"อย่ามาทำเป็นพูดเพราะไปหน่อยเลย!"

"ผมไม่อยากมีเรื่องนะ"คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยากกระทืบคนอยู่นะเว้ย!!

"แต่กูอยากมีว่ะ!!"ไอ้นี้กวนส้นซะแล้วสิ!

"มึงจะเอายังไงว่ะ!!"ผมปี๊ดแตก

"กูบอกว่ากูอยากมีเรื่องมึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงว่ะ!!หรือกูต้องพูดภาษาหมากับมึง 5555"

"มึงนี้เก่งนะพูดภาษาหมาได้ด้วย!!แต่ขอโทษนะครับ!กูไม่อยากมีเรื่อง!!"ผมเดินผ่านมันไป

"จะรีบไหนละว่ะ!?!"อยู่ดีๆก็มีกลุ่มคนหน้าโจรๆมาล้อมผมไว้

"เมื่อคืนมึงมีพวกเลยชนะ!กูอยากรู้นักถ้ามึงไม่มีแล้วมึงจะชนะพวกกูได้มั้ย!!"มันพูดอะไรของมันว่ะ?

"สงสัยมันจะลืมครับลูกพี่!"ไอ้หน้าโจรคนนึงพูดขึ้น

"คงต้องเตือนความจำให้มันสักหน่อยแล้ว"มันพูดแล้วปล่อยหมัดพุ่งตรงมาทางผม

"เฮ้ย!!"ผมหลบทัน

"อะไรของพวกมึงว่ะ!!"

"เมื่อคืนมึงไปทำอะไรไว้ละ!น้องชายกูนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลก็เพราะมึง!!"ผมพอจะนึกออกแล้วแหละ!เมื่อคืนผมไปเที่ยวผับกับพวกพี่ๆและผมก็มีเรื่องกับคนกลุ่มหนึ่ง ผมอัดผู้ชายคนนึงจนสลม!สงสัยจะเป็นน้องมันและถ้าผมคิดไม่ผิดมันคงมาแก้แค้น

"กูขอโทษแล้วกัน!เดี๋ยวกูจะจ่ายค่าโรงบาลให้น้องมึงโอเคมั้ย?"ผมบอก!ผมไม่อยากมีเรื่องจริงๆนะ

"กูไม่ต้องการเงินจากมึงหรอกเว้ย!!!"

"แล้วมึงจะเอาอะไรละ?"

"ชีวิตมึงไง!!แลกกับน้องกู"ว่าแล้วมันก็ปล่อยหมัดใส่ผมอีกและผมก็หลบทันอีกเช่นเคย

"หลบเก่งนักใช่มั้ยมึง!!แล้วแบบนี้มึงจะหลบได้มั้ย"มันพูดแล้วลูกน้องมันก็กรูเข้ามาหาผมรอบด้าน

~ปึ๊ก!!อั๊ก!!ตุ๊ม!!ปัง!!~

พวกมันรุมกระทืบจนผมลุกไม่ขึ้น....และผมถูกยิง!!แผลเก่าก็ยังไม่หายแผลใหม่มาอีกแล้ว

"เฮ้ย!!ทำอะไรกันว่ะ"เสียงไอ้เคนตะดังขึ้น

"วันนี้มึงรอดตัวไป!แต่วันหน้ามึงตายแน่!!"มันกระซิบข้างหูผมแล้ววิ่งหนีกันไป

"พี่เขื่อน!!!"เสียงยัยเฟย์ตะโกนลั่นพร้อมกับวิ่งเข้ามาประคองหัวผมให้หนุนตักเธอ

"พี่อย่าเป็นอะไรนะ!!พี่เขื่อน ฮือๆๆๆ"ยัยเฟย์ร้องไห้ฟูมฟายเขย่าตัวผม

"ฉันไม่ตายหรอกน่า อั๊ก!!"ผมกระอักเลือดออกมา

"ยังจะมาพูดดีอีก ฮึก พี่อย่าเป็นอะไรนะ"

"ขอโทษนะครับๆอย่ามุงกันนะครับ"เสียงผู้ชายดังขึ้นและฝูงชนก็แหวกทางให้ผมเห็นบุรุษพยาบาลประมาณ 5 คนเข้ามาหาผมเค้าจับผมว่างบนแปลและยกไป ตอนนี้ผมอยู่บนรถพยาบาลมีเครื่องช่วยหายใจปิดปากผมอยู่ ผมเอื้อมมือไปสะกิดไอ้เคนตะ

"ผมขอคุยกับคนเจ็บหน่อยได้มั้ยครับ?"ไอ้เคนตะถามพยาบาล

"ได้ค่ะ"พยาบาลเอาเครื่องช่วยหาจใจออก ไอ้เคนตะยื่นหูมาต้องหน้าผม

"ได้!"ไอ้เคนะตบอก

"นี้!ฉันขอคุยกับพี่เขื่อนบ้างสิ"ยัยเฟย์พูดขึ้น

"ไม่ได้นะค่ะ"พยาบาลเอาเครื่องช่วยหายใจมาใส่ให้ผมอีกครั้ง

................................................................................................................................

~หน้าห้องไอซียู~

"หยุดเดินได้แล้วน่าเฟย์!ไอ้เขื่อนมันไม่ตายง่ายๆหรอก"พี่เคนตะบอก

"เฟย์เป็นห่วงพี่เขื่อนนี้ค่ะ!แผลเก่ายังไม่หายก็โดนใหม่อีกแล้วอ่ะ"

"ดูเฟย์จะห่วงไอ้เขื่อนจังนะ"

"ก็พี่เขื่อนเป็นพี่เฟย์นี้ค่ะ...เออ!ว่าแต่พี่คุยอะไรกันอ่ะบอกเฟย์บ้างสิ?"ฉันถาม

"มันบอกว่าาาา...ความลับ!"พี่เคนตะยื่นหน้ามาใกล้

"พี่เคนอ่ะ!!เดี๋ยวนี้มีความลับกับเฟย์หรอ"

"แล้วเฟย์ละ!มีความลับกับพี่หรือเปล่า?"

"ไม่มีหรอกน่า!"

"พี่รู้นะว่าเฟย์มี!เอางี้มั้ยเรามาเแลกความลับกัน"เอาไงดีอ่ะ!บอกดีมั้ยเนี่ย...อยากรู้ว่าพี่เคนตะกับพี่เขื่อนคุยอะไรกันอ่ะ

"ก็ได้ค่ะ!ใครเริ่มก่อน"

"เป่ายิงฉุบกัน"

"วิธีอะไรของพี่เนี่ยปัญญาอ่อนชะมัด!"

"ตอนเด็กๆเราก็ใช้วิธีประจำอ่ะ"

"ก็ได้ค่ะ"

"เฟย์แพ้แล้วบอกมาเลย" 

"ทำมั้ยพี่ออกค้อนละ?"

"ก็เฟย์ชอบออกกรรไกรนี้ครับ"

"แต่ปกติพี่จะออกกระดาษไม่ใช่หรอ"

"อย่ามาลีลาบอกมาซะดีๆ"

"เออ...คือว่า...คือว่าเฟย์กับพี่เขื่อน...เราปะ..."

"ขอโทษนะครับ!ใครเป็นญาติคุณภัทรดนัยครับ"หมอเดินออกมา

"ผมครับ"พี่เคนตะยกมือ

"ตอนนี้คนไข้ปลอดภัยแล้วนะครับคาดว่ากระดูกที่คอจะหักแต่ต้องรอผลตรวจก่อนนะครับ"

"แล้วคอพี่เขื่อนจะตั้งได้มั้ยค่ะคุณหมอ?"ฉันถาม

"ไม่เลวร้ายขนาดนั้นหรอกครับ!เดี๋ยวหมอจะย้ายคนไข้ไปห้องพักฝื้นนะครับ"

...............................................................................................................................

~คฤหาสน์อัครอถิมหาเบิ้มสกุล~

ฉันตื่นแต่เช้ามาที่บ้านของพี่เขื่อนเพื่อมาบอกครอบครัวของพี่เขื่อนว่าเค้าอยู่ที่โรงพยาบาลหลังจากที่เมื่อวานฉันโทรหาทั้งบ้านแต่ก็ไม่มีใครรับให้แม่เดินมาบอกก็ไม่มีใครโผล่หัวไปสักคน

"นี้ตะขบ!มีใครอยู่บ้านมั้ย?"ฉันเดินเข้าไปหายัยตะขบที่รดน้ำต้นไม้อยู่

"ทำมั้ยฉันต้องตอบเธอด้วย"

"เอ๊ะ!!ฉันถามก็ตอบมาดีๆสิ!"ฉันขึ้นเสียง

"ปะป๊อบไปเที่ยวกับแฟน สะส่วนโทโมะไปหาแฟน"ยัยตะขบตอบตะกุกตะกัก

"แล้วคุณแม่ละ?"

"คุณท่านไปเกาหลีกับเพื่อน"

"ถ้าใครสักคนกลับมาช่วยบอกด้วยนะว่าพี่เขื่อนอยู่โรงพยาบาล"

"ห๊ะ!!เขื่อนคร้าอยู่โรงบาล โอ้ไม่นะ...เขื่อนคร้าตายแล้ววววว ฮือๆๆๆ"ยัยตะขบร้องไห้ฟูมฟาย

"เฮ้ย!!เธอจะเลิกร้องไห้ได้หรือยัง!พี่เขื่อนยังไม่ตาย"

"ก็เธอไม่บอกนี้ ฮึก"ยังจะมาสะอื้นอีก

"ตอนนี้พี่เขื่อนอยู่โรงบาลบางกอกถ้าใครกลับมาก็บอกด้วยละกัน"

~ปรื้นๆ~

"สุดหล่อออออออออออ"ยัยตะขบละลายลงไปกองกับพื้น

"ไปหรือยังครับเฟย์?"พี่เคนตะตะโกนถาม

"ไปค่ะ!อย่าลืมนะย่ะ"ฉันหันกลับมาย้ำยัยตะขบอีกครั้งก่อนจะขึ้นรถไป