LOVELY SENSEI คุณครูที่รัก

9.0

วันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.10 น.

  36 chapter
  392 วิจารณ์
  50.05K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

35)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
"ขอบใจนะเขื่อน" ร่างบางที่ยังอิงแผ่นอกแข็งแรงที่ขยับขึ้น - ลงสม่ำเสมอและหลับตาพริ้ม เขาคงหลับไปแล้วแต่เธอไม่เข้าใจสีหน้าเครียดของเพื่อนมันอาจจะใช่ที่เขาน่าจะเหนื่อยพอสมควรที่มาช่วยเธอแต่แววตาไม่ใช่ เธอกับพนักงานขับถคนนี้ไม่เหมือนกับเพื่อนคนอื่น อยากจะบอกมากเลยนะ เธอสนิทกับเขาคนที่นั่งข้างเธอมากกว่าเพื่อนที่เธอเป็นคนทรยศเองซะอีก เธอกับเขาหน่ะ...ผูกพันธ์จนยอมตายแทนกันได้แล้วนะแล้วเรื่องอะไรที่แววตาดูยากสำหรับหลายๆคนแต่เธออ่านมันออกทะลุปรุโปร่งจะรอดพ้นสายตาไปได้
 
"บอกมาเขื่อน นายมีปัญหาอะไรกับเฟย์" แน่นอน ! เขาเป็นเพื่อนสนิทเธอทั้งคู่คงปล่อยไว้ไม่ได้หรอก คู่รักคู่กัดนี้แม้จะทะเลาะให้มากซะกว่าแต่ก็คงความหวานคงวาไม่ว่าทั้งคู่จะมีใครชั่วเวลาหนึ่งที่ทั้งสองคนก็เข้าใจแต่สุดท้ายพวกเขาก็กลับมาหวานและทะเลาะวนเวียนไปมาจนเธอชินตา แต่...เธอไม่เคยแม้แต่สายตาแบบนี้
"ฉันดูเฟย์ออก เฟย์สงสัยความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน" เพื่อนสนิทของเธอพูดน้ำเสียงไม่มั่นคงและหลบสายตาจากที่หันมามองเธอสักครู่ไปจ้องถนนที่พวกเขากำลังทะยานไป เฟย์ไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปคงทนไม่ไหวที่สิ่งมีชีวิตร้อยด้วยความผูกพันธ์ที่พวกเธอเรียกว่า 'แฟน' จะไปอยู่กับผู้หญิงอื่นและแสดงความเป็นห่วงเป็นใยมากกว่าถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะเป็นเพื่อนสนิทของแฟนพวกหล่อน อีกแล้วที่เธอสร้างปัญหา
"อย่ากังวลไปเลย เราต้องอธิบาย" น้ำเสียงอ่อนโยนที่ดังออกมาจากริมฝีปากได้รูป ถึงจะบอกแบบนั้นความกังวลมันก็ล้นอยู่ดีแต่เธอพยายามจะไม่แสดงสีหน้าแต่ก็อีกแหละเขาอ่านใจเธอออก เขาเหลือบไปมองโทโมะเล็กน้อยก่อนที่มือหนาของผู้ที่เธอซบอกจะเอื้อมมาลูบปอยผมเธอเบาๆ เขานี่หลอกได้แนบเนียนดีนี่เธอก็อยากจะปฏิเสธสิ่งที่เขาทำ เธอไม่ต้องการความสงสารซะหน่อยแต่เธอแพ้ความอ่อนโยนของเขาเป็นบ้า จะแปลกกว่ามนุษย์ต่างดาวออกลูกเป็นไข่มั้ยถ้าเธอรู้สึกอยากให้เขาโอบกอดเธอแล้วลูบผมเธอไปตลอด แต่เหมือนมันเป็นไปได้ยากทันทีที่แลมเบอร์กินีสีเหลืองสดที่โผล่มาจากซอยก่อนทางเข้ามหาลัยพุ่งมาตัดหน้าจนคนขับรถต้องเหยียบเบรกรุนแรงจนร่างบางเด้งไปด้านหน้าแต่เธอไม่กลัว เพราะ ร่างหนาที่โอบกอดเธออยู่ไม่ได้ทำให้ตัวเธอกระแทกส่วนใดของรถเลยจนเธอรีบแกะตัวร่างหนาแต่เขาไม่ยอมปล่อยจนเขื่อนต้องช่วยแงะแขน ก่อนที่เธอจะได้ก้าวลงจากรถเธอคิดผิดมหันต์ที่หันหลังไปสบตาเขา...แววตาตัดพ้อ แววตาเศร้า เสียใจ และอะไรต่อมิอะไรที่เธออ่านไม่ออก มันไม่ง่ายเลยสักนิดเดียวแต่สายตาของเขื่อนที่ติเตือนมากกว่าทำให้เธอรีบวิ่งไปยังแลมเบอร์กินีสีเหลืองสดและก้าวขึ้นไปนั่งบนเบาะแสนนุ่มพร้อมที่มันจะทะยานหายไป
"นี่คือสิ่งที่แก้วเลือก อย่าฝืนเธอ" เขื่อนตบบ่าร่างสูงข้างๆเขาเบาๆมันอาจจะไม่ถูกที่เขาไปช่วยเธอคลายอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยความรู้สึก แต่การฝืนการตัดสินใจของแก้วมันจะแย่กว่านี้ถ้าเธอไม่ทำ สำหรับแก้ว...คนอื่นย่อมสำคัญกว่าความรู้สึกตัวเองอยู่เสมอ การขัดใจเธอนั้นไม่ได้เกิดจากความต้องการเพื่อตนเองของเธอแต่มันเป็นการตัดสินใจเลือกที่จะปกป้องคนอื่นแล้วให้เธอเป็นฝ่ายโดนทำร้ายคนเดียวนี่คือสิ่งที่เธอเป็น เขาฝืนมันไม่ได้ ก่อนที่คนขับจะขับรถไปยังหน้ามหา'ลัยและจอดตรงหน้าหอพักหญิงพร้อมเปิดประตูเตรียมเดินเข้าไปยังตัวอาคารไม่มีใครสังเกตเลยว่า ร่างสูงเจ้าของอ้อมกอดรู้สึกอย่างไร รถคันนี้ติดฟิล์มดำที่มืดพอจนไม่มีใครเห็นเหตุการณ์ข้างในซึ่งร่างสูงด้านในก็คงไม่อยากให้ใครมาเห็นเช่นกัน
..........
..........
ความรู้สึกของเขาตอนนี้มันเหมือนโลกทั้งโลกพังต่อหน้าต่อตา เหมือนแก้วน้ำบางๆที่เขาทั้งรักทั้งหวงแม้ว่าเขาจะสร้างรอยแตกให้มันไปบ้างแต่เขาก็ยัง...รู้สึกไม่เป็นตัวเอง เพราะอะไรหน่ะหรอ เจ้าชายจอมหยิ่งยกเว้นตอนแจกยิ้มให้สาวๆอย่างเขา...ผู้ชนะเลิศหนุ่มบอดี้เซ็กซี่บาดใจปล่อยให้น้ำใสๆร่วงพลูอย่างเงียบๆ เขาไม่อยากปล่อยเธอไปต่อให้นี่เป็นการตัดสินใจที่เขาไม่มีสิทธิ์แต่เขาไม่อยากปล่อยเธอจากอ้อมกอด ร่างบางที่เขาชอบมอง ชอบจูบ ชอบลูบ ชอบอะไรก็ตามที่เป็นตัวเธอ เธอทำให้เขาเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยที่เธอไม่รู้ตัว เธอกระโดดขึ้นแลมเบอร์กินีสีเหลืองสดด้วยความเต็มใจไม่ว่าเขาจะรั้งเธอไว้ด้วยวิธีใดก็ตามมันไม่ได้ผล เขาคงคิดไปเองว่าความรู้สึกดีๆที่เขามอบให้เธอ เธอก็คิดเหมือนเขาเช่นกัน
..........
..........
แล้วใครจะเข้าใจความรู้สึกของผู้ที่อยู่ในตำแหน่งที่นั่งข้างคนขับในรถแลมเบอร์กินีสุดหรูที่นั่งเงียบไม่พูดอะไรสักคำและก้มหน้าทบทวนความคิดที่ตีกันอยู่ในสมองที่ทำให้แทบอยากระบายออกมา ใช่...เธอเลือกทางถูกแล้ว เขาอาจจะต้องเจ็บปวดแต่เวลาช่วยเขาได้...เหมือนที่มันเคยช่วยชีวิตเธอจากเควินไง ถึงเธอจะคิดแบบนั้นแต่เธอรู้สึกแย่ เธอรู้สึกเหมือนทุกครั้งที่เธอทำแต่มันแย่กว่านั้น มันเหมือนเธอจากสิ่งอันเป็นที่รัก ถ้าเป็นไปได้ ตอนนี้เธออยากเปิดประตูแลมเบอร์กินีคันนี้แล้วกระโดดย้อนกลับไปกอดเขาไว้แน่นอยู่กับเขาตลอดไปแต่มันเป็นไปไม่ได้และ...เขาก็มีคนที่เขารักและรักเขาอยู่แล้วนี่นา

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา